DİŞ VE ACI

25.10.16

Benimsemediğim bir davranış. Düşünüyorum da insanlar bir garip. İnsanlar neden kimilerine inanırlar da yanlış yargılı davranırlar ve bir çuval inciri berbat ederler? Başkalarını da kendileri gibi sanırlar da olumluluğu zora sokarlar. 

Randevuma zamanında geldim.

Diş için oturuyorum.

Bu seni rahatsız ediyor mu? diyor bayan doktor. Alaylı bir sorma şekli. Sanki ben yalancıyım.

Çorbayı dahi zor içiyorum, diyorum.

Kalk dışarıda bekle, diyor. 

Allah’ım sen büyüksün, biliyorum şu anda senin sınavındayım, bana dayanma gücü ver. Bu ne demek şimdi, günler sonraya randevu al, yemek yiyeme, ağrı devam etsin. Randevuna zamanında gel, sana otur, dışarıda desin azarlarcasına (az bekle deseydi de ben içerde beklemezdim) Seninle peynir ekmek yemişliğimiz yok ama bir hukukumuz var.  

50 dakika bekliyor, sonra yeniden oturuyorum.

Ölçüyor, biçiyor:

Bu kırılmış, diyor.

O gün (14 Ekim 16) dedim ya, diyorum, kırık dedim.

Öyle demedin, delik dedin, diyor.

Sen baktın ya, anlamadın mı demek geçiyor içimden ama demiyorum. 
Ben yapamam, dört sene dolmamış, Adnan Nacar’a gideceksin, diyor.

Sen Adnan Nacar’a telefon ederek durumu anlatır, yönlendirebilirdin. Ama yapmıyorsun? Neden? 

BAYRAM BEN VE ADNAN

 
Adnan’ın telefonunu arıyorum. Silinmiş. Bayram geliyor aklıma. Telefonu ondan almalıyım, ama almıyorum. Odasına girip durumu anlatıyorum. Adnan, ileri bir tarihte yapacağını bildiriyor ve kırıkla beraber yanlarındakileri de söküyor. Şimdi daha rahatım.